Samorząd uczniowski

Samorząd Uczniowski

Oto przedstawiciele samorządu uczniowskiego naszej szkoły:


Przewodniczący - Oskar Frydrych
Wiceprzewodniczący - Szymon Ziaja
oraz opiekunki, panie: Monika Lisowska, Elżbieta Więckowska i Magdalena Szczepaniak


XXV sesja Sejmu Dzieci i Młodzieży?

Podjęliśmy się próby wzięcia udziału w XXV już sesji Sejmu Dzieci i Młodzieży. Naszym zadaniem było przybliżenie lokalnej społeczności życia Kazimierza Pużaka - bohatera, o którym większość z nas nawet nie słyszała. Przygotowaliśmy więc szereg działań mających na celu poszerzenie wiedzy na jego temat. Poniżej zamieściliśmy biogram, który pozwoli bliżej zapoznać się z tą ciekawą postacią.

Walka do ostatniej kropli krwi, przy braku choćby krzty nadziei, za naród i honor często oddawali wszystko, a nawet nie znamy ich imion. "Mnie car trzymał na manelach kilkanaście lat i nie złamał, a oni, teraz kiedy stoję nad grobem, żądają ode mnie zdrady. To byłaby zdrada was wszystkich". Te słowa usłyszały żona i córka Kazimierza Pużaka, które błagały go, aby napisał prośbę do Bolesława Bieruta o ułaskawienie.
Przyszedł na świat 26 sierpnia 1883 roku w Tarnopolu, gdzie również dorastał. Uczęszczał do gimnazjum w swoim rodzinnym mieście, tam też zaangażował się w działalność polityczną i niepodległościową. W 1905 roku zdał maturę i rozpoczął studia na Uniwersytecie Lwowskim. Studiów nie ukończył, poświęcając się karierze politycznej. W 1904 roku wstąpił do PPS (Polskiej Partii Socjalistycznej), a w latach 1905-1906 był współtwórcą PPS - frakcja rewolucyjna. W tamtym czasie był bliskim współpracownikiem Józefa Piłsudskiego. Jako jeden z niewielu działaczy PPS pozostał w zaborze rosyjskim po rewolucji, przez co w 1911 roku został skazany na 8 lat katorgi i zesłanie na Syberię, jednak w więzieniach spędził w sumie 6 lat. Wchodził w skład Tymczasowego Centralnego Komitetu Wykonawczego w Rosji. Do Polski powrócił w 1918 roku. Od razu wznowił swoją działalność socjalistyczną. Był sceptycznie nastawiony do wojny z RFSRR. Mimo to poparł udział PPS w Polskim Rządzie Obrony Narodowej. Organizował wraz z Tomaszem Arciszewskim pomoc dla III powstania śląskiego. Od 1919 roku prowadził barwne życie polityczne jako poseł na sejm RP (był wybierany na Sejm Ustawodawczy I, II i III kadencji w II RP, lata od 1919 do 1935). Został sekretarzem w Ministerstwie Poczt i Telegrafów w rządzie Jędrzeja Moraczewskiego, a od 1919 roku pełnił funkcję członka Rady Naczelnej PPS. W 1926 roku odbył się przewrót majowy, który początkowo poparł Kazimierz Pużak, jednak w krótkim czasie PPS przeszła do opozycji. "Akcją Socjalistyczną" kierował od roku 1934, a w 1939 roku dołączył do Naczelnego Komitetu Pożyczki Obrony Przeciwlotniczej.
Po klęsce sił polskich na początku II wojny światowej, w październiku 1939 roku Pużak uczestniczył w powołaniu PPS - WRN, która była następcą PPS podczas niemieckiej okupacji (był jej reprezentantem w Politycznym Komitecie Porozumiewawczym). Działał pod pseudonimami: "Seret", "Bazyli", "Grzegorz". W czasie wojny dowodził także OW PPS, a od 1944 roku był przewodniczącym Rady Jedności Narodowej. W czerwcu 1944 r. prezydent Władysław Raczkiewicz nominował Pużaka na swojego następcę, ten jednak nie przyjął propozycji, a na swoje miejsce zaproponował Tomasza Arciszewskiego. Wziął udział w powstaniu warszawskim, a po jego upadku ukrywał się z ludnością cywilną Piotrkowa Trybunalskiego, którą wyprowadził z miasta. Kazimierz Pużak nie akceptował dekretu PKWN i nadzoru Sowietów. W marcu 1945 roku został aresztowany przez NKWD wraz z innymi działaczami Polskiego Państwa Podziemnego. W procesie szesnastu został skazany na półtora roku więzienia, jednak został amnestiowany już po czterech miesiącach. Po powrocie do kraju nie zgodził się na wymuszaną przez UB emigrację. Przed ponownym aresztowaniem w 1947 roku napisał pamiętnik z czasów wojny. 19 listopada 1948 roku został skazany na 10 lat pozbawienia wolności w procesie przywódców PPS - WRN przez wyrok Rejonowego Sądu Wojskowego w Warszawie.
Prawdopodobnie został zamordowany w kwietniu 1950 roku. Przyczyną śmierci było pęknięcie aorty po zepchnięciu ze schodów. W męczarniach umierał kilka dni, nie została udzielona mu opieka medyczna. Został potajemnie pochowany na Cmentarzu Powązkowskim. W 1996 roku pośmiertnie odznaczony Orderem Orła Białego. Oskar Frydrych wraz z Franciszkiem Salwą




Copyright © 2008-2011 by www.szkolatumlin.pl - All right reserved!